ذرڙو ڇو؟

اوھين پڇندئوذرڙو وري ڇا آھي؟ سائين منھنجا اسين ذرڙا ئي ته آھيون! بند ڪمري ۾ ويھي، اسين محسوس ڪندا آھيون ته اسين ڪا وڏي ڳالھ آھيون۔ پھنجو پاڻ ڦلارجي الائي ڇا جو ڇا محسوس ڪندا آھيون ۽ اھو احساس به نه ٿيندو آھي ته اسان ڪيترا نه ناسمجھ آھيون۔ مان به ھڪ اھڙو ئي ڦوڪڻو ھيس۔ حد کان وڌيڪ ڦوڪيل۔ ننڍي ھوندي ايسپ جون آکاڻيون پڙھندا ھياسين، انھن مان ھڪ ياد پيئي اچي ته ھڪڙي مک وڃي ھڪ تيز رفتار رٿ جي ڦيٿي تي ويٺي ۽ رڙ ڪري چوڻ لڳي ‘مار ڪيڏي نه مٽي اڏائي اٿم’۔ سو دوستو منھنجو به اھو ئي حال ھيو۔ ھر وقت بي وقت ويٺو ڊاڙون ھڙان۔ پاڻ پڏائي پڏائي اڌ مئو ٿيان ته به نه مڙان۔ اصل ۾ ھجان ڪجھ به نه ۽ وڏي ڳالھ ته اڃان به ڪجھ نه آھيان۔ ھڪ دوست ھلندي ھلندي ٿاٻو کاڍو، چيائين ‘ھائه ڙي ھائه جواني’ وري ھيڏانھن ھيڏانھن ڏسي چوڻ لڳو ‘جواني ۾ به اھو ئي منھن ڪاروھيو، ٻيو وري ڇا’۔ سو سڄڻ سائين مان ته آھيان ئي ذرو ۽ رھندس به ذرو ڀلي جو ڪيترو به گوڙ ڇو نه ڪيان۔ ھائو! اھو احوال ضرور ڪبو ته ذرڙي کي خبر ڪيئن پيئي ته مان ذرڙو آھيان؟ انھن احوال وندڻ لائه ئي ته ھي بلاگ ٺاھيو اٿم۔ ھاڻي محسوس ڪيو اٿم ته پنھنجا تجربا سچ سچ ونڊجن ۽ وراھجن متان ڪنھن ھمراھ جو ڀلو ٿئي؟ متان ڪو اسان جي احساسن مان ڪجھ پرائي۔ جي ائين ٿيو ته ڏاڍو سٺو نه ته به پنھنجو بوجھ ته ھلڪو ٿيو۔ چڱو ھاڻي رب واھي وري ملنداسون۔۔۔۔۔۔۔۔۔